We hebben in de toekomst nood aan andere, meer flexibele modellen dan de huidige programmatiemodellen. De raad pleit daarom voor een transitie van de klassieke programmatie naar ‘zorgprognoses’ die gebeuren op basis van de analyse van interacties tussen behoefte en aanbod.
Zorgprognoses geven ons op een flexibele en meer continuë wijze zicht op de evoluties van behoeften en ontwikkelingen in het aanbod, zonder iets te willen betonneren. De rol van de overheid is daarbij te verzekeren dat de aangeboden (professionele en informele) zorg voldoet aan de criteria van maatschappelijk verantwoorde zorg.